ครั้งหนึ่งในลำปาง
และอีกสถานที่หนึ่งในลำปาง
วัดปงสนุก ( เหนือ-ใต้ )
มี สถานที่สำคัญในวัดนั้นคือ “ม่อนดอย” ที่ชาวบ้านเรียกกันว่าวัดบน อันเปรียบเป็นเนินเขาพระสุเมรุศูนย์กลางแห่งจักรวาล ซึ่งเป็นที่ตั้งของวิหารพระเจ้าพันองค์อันศักดิ์สิทธิ์ ตัววิหารได้มีการผสมผสานระหว่างศิลปกรรมล้านนา พม่า และจีน อย่างลงตัว และหลงเหลืออยู่เพียงแห่งเดียวในประเทศไทย ในบริเวณยังเป็นที่ประดิษฐานของพระธาตุศรีจอมไคล
ทางขึ้นเป็นบันไดตัวนาค
บริเวณชั้นระหว่างหลังคางดงามด้วยงาน แกะสลักรูปกินนร สัตว์หิมพานต์ครึ่งคนครึ่งนก แต่งกายแบบราชสำนักพม่า และนกยูง สัญลักษณ์ของกษัตริย์ ประดับช่องหน้าต่างด้วยลายฉลุรูปม้า วัว สิงห์ สัตว์ประจำทิศในพุทธศาสนา รวมถึงนรสิงห์เทินหม้อปูรณฆฏะ สัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์ ขนาบด้วยภาพชาดกเขียนสีบนพื้นไม้ใส่กรอบกระจก แสดงเรื่องการบำเพ็ญเพียรของพระพุทธเจ้า
เสาหงส์ มีความสำคัญด้านวัฒธรรมประเพณี ชาวบ้านเล่าสืบมาว่าพม่าเคยมาตั้งทัพที่วัดแห่งนี้จึง
มีการต้อง เสาหงส์ (เสาไม้สูง มีรูปหงส์ที่ปลายเสา) ซึ่งถือว่าเป็นตัวแทนสัญลักษณ์ของอาณาจักรมอญ
อีกครั้งหนึ่ง กับอีกวัดหนึ่ง
กับอีกศิลปะแบบพม่า ที่วิจิตรงดงามด้วยลวดลายกระจก
วัดศรีรองเมือง
วัดศรีรองเมือง เป็นวัดที่มีความสำคัญทั้งทางด้านประวัติศาสตร์ มีรูปแบบสถาปัตยกรรมที่โดดเด่น มีรูปลักษณ์การก่อสร้างในรูปแบบของพม่าที่สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2448 ในสมัยที่ลำปางเป็นศูนย์กลางการค้าขาย การทำป่าไม้ โดยคหบดีที่รับจ้างทำไม้ให้ฝรั่งชาติอังกฤษ ที่ได้สัมปทานการทำไม้จากรัฐบาลไทยแทบจะทั่วภาคเหนือ ซึ่งพ่อเฒ่าอินต๊ะ ศรีรองเมือง ร่วมกับชาวบ้านบริจาคที่ดิน จัดหาวัตถุมาก่อสร้างจนแล้วเสร็จ วัดจึงตั้งชื่อตามนามสกุลของผู้ริ่เริ่มสร้างว่า ศรีรองเมือง วิหารเก่าแก่ร้อยกว่าปี
ตัววิหารสร้างด้วยไม้สัก หลังคาจั่วซ้อนกันเป็นซุ้มเรือนยอด เป็นกลุ่มของชั้นหลังคา สวยงามตามแบบศิลปะพม่า มีลายฉลุบนสังกะสี ใช้ประดับบนจั่ว และเชิงชายหลังคา เพิ่มความอ่อนช้อย และสง่างามให้วิหาร เสาไม้ตกแต่งด้วยศิลปะการปั้นรักเป็นลวดลายเครือดอกไม้ ประดับด้วยกระจกสี เฉพาะเสาหน้าพระประธาน จะปั้นรักเป็นรูปเทพารักษ์ คน ยักษ์ วานรและสัตว์ป่าให้เหมือนในป่าหินมพานต์
อีกครั้ง กับภาพสุดท้ายในลำปาง
เป้าหมายต่อไป
มุ่งหน้าการเดินทางสู่สุโขทัย
เอ้า !!!!! ล-----ง
ระหว่างการเดินทาง ที่อบอ้าวตอนบ่าย
ผ่านจังหวัดแพร่
บ้านแม่จอก อ.วังชิ้น คือเป้าหมายระหว่างการเดินทาง
ความงามของบ้านพื้นถิ่น จุด เส้น ระนาบ จังหวะ ฯลฯ องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม ที่ปรากฏให้เราได้ตีความ และให้เราได้ค้นหา
ฝนตกหนัก พัดพาความชุ่มเย็น และเหน็บหนาวมาให้
เข้าสู่สุโขทัยจริงๆแล้วสินะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น